ای‌که از عطرِ نگاهت سازِ باران می‌چکد            یمنِ هرچه مقدمت خیرِ فراوان می‌چکد

بس‌که از چشمِ تو بسمِ اللهِ رحمن می‌چکد            هر زمان لب تَر کنی آیاتِ قرآن می‌چکد

روشنی بخـشـیده عـالم را بهـارِ دانشت

می‌درخـشد ماه و اَنجُم در مدارِ دانشت

گبر و کافر از نگاهِ تو مسلمان می‌شود            عالَم از نیمه‌نگاهت غرقِ عرفان می‌شود

یثربِ تـفـتـیده از یُمنت بهاران می‌شود            عقل‌ها از فهم و ادراکِ تو حیران می‌شود

مکـتـبِ ما تا ابد الـهـامِ قال الباقر است

عزتِ اسلام و دین با نامِ قال الباقر است

بـاقــرِ آلِ عـبـا ای مـقـتـدای عـاشـقــان            دانش از نامِ تو آوازه گرفـته در جهـان

دامنِ سـبـزِ تو گـشـته مـأمـنِ افـلاکـیان            نامِ تو شد سیّد و بحـرالعـلـومِ شیـعـیـان

پای دَرست شانـه‌های ماه زانـو می‌زند

در ثنا و مدحِ تو خورشید هوهو می‌زند

باقرالعِلم است و حقّا وارثِ علمِ خداست            شهریارِ مُلکِ دین و عطرِ پاکِ انبیاست

در نگاهش خاطراتِ درد و رنجِ کربلاست            با زبانِ کودکی مرثیه خوانِ لاله‌هاست

سـیـنـه‌اش گـنجـیـنۀ آیاتِ قـرآنِ نـفـیـس

مملو از نورِ خدا و دانش و فِقه و حدیث

آمـده مـاهِ رجـب مـاهِ مـنـاجـات و دعـا            بارالهـا چـشـمِ ما و لـطـفِ بـی‌حـدِّ شما

چـنـتۀ خالیِ ما و این همه جـرم و خطا            عفـو کن ما را بحقِ پنـجـمـین نـورِ ولا

با دعای یا مَن اَرجُوهَت دلم بی‌تاب شد

در مسیرِ بندگی از جامِ تو سیراب شد!